Fly4free.pl

oraz niezliczona liczba posągów i rzeźb z całej Grecji:









Zwiedzenie muzeum zajęło nam ok 1,5h ale mam dziwne wrażenie że ominęliśmy jakieś sale gdzie wejście blokowały zorganizowane wycieczki. Po wyjściu z muzeum ruszyliśmy w stronę Omonii w poszukiwaniu kawy. Trafiliśmy do Cafe Mikel, greckiej sieciówki i nie wiem czy my trafiliśmy na wyjątkowego kelnera, czy tak jest w całej sieci ale zamówiliśmy tylko po kawie, a oprócz ciasteczek korzennych które dostaje się prawie wszędzie dostaliśmy babkę, którą po zjedzeniu kelner uzupełnił, a ilość wody była na prawdę nieograniczona.

Wzmocnieni kawą udaliśmy się na Targ Centralny. Dla mnie to jedna z ulubionych atrakcji w każdym odwiedzanym mieście:







Na widok tej jagnięciny aż mi ślinka ciekła :)

Kolejny punkt programu to wzgórze Likavitos. W normalnych warunkach atmosferycznych nie jesteśmy fanami wspinaczki górskiej, a tym bardziej w taki upał więc udaliśmy się prosto na stację kolejki. Liczyłem że będzie można podziwiać jakieś widoki ale kolejka jedzie tunelem. Za to widoki ze wzgórza robią wrażenie:





Na szczycie jest też piękny kościółek w stylu cykladzkim:



Ze względu na pewne opóźnienia w realizacji planu zwiedzania dziś nie było sjesty, tylko krótkie odświeżenie w hotelu i ruszyliśmy do Pireusu. W zasadzie nie ma tam nic powalającego, udało nam się pospacerować po plaży. Udaliśmy się tam z nadzieją na rybną kolację. Okazało się że wysyp małych knajpek rybnych był dopiero w 3 małej zatoczce jachtowej. Przed wyjazdem przeczytałem książkę o kuchni greckiej i spotkałem się tam z informacją że w Grecji często kelner zaprowadzi klienta na zaplecze i pokaże mu co może zjeść. Nie wierzyłem w to za specjalnie do momentu kiedy nie znalazłem się na zapleczu knajpy, gdzie kelner grzebał w kostkach lodu i wyciągał coraz to inne ryby. Długo negocjowaliśmy, ale ceny były dość zaporowe bo 60 euro/kg. Kiedy w końcu mówię mu że nie chciałbym wydać więcej niż 10E na osobę to spytał mnie czy nie chcę owoców morza bo są tańsze niż ryby. Zrobiłem wielkie oczy bo pewnie że wolałbym owoce morza, ale nie zakładałem że mogą być tańsze niż ryba :) Pan polecił nam zestaw dla dwojga za 21E:

Dzień 5:

dziś naprawdę ciężki dzień bo w planach jednodniówka w Salonikach. Wylot Ryanair z Aten o 7.45. Pobudka o 4.30, metro na lotnisko, a i tak byliśmy tam prawi na styk. Popełniłem błąd pakując odruchowo do plecaka krem do opalania, który straciliśmy na kontroli bezpieczeństwa. Udało mi się jeszcze nabyć jogurt w sklepie już przy samej bramce. Jakież było moje zdziwienie kiedy okazało się że woda kosztuje 0,5 Euro, czyli tyle co w sklepie.

Dosyć ciężko było znaleźć konkretne informacje o Salonikach w polskich przewodnikach więc bazowaliśmy na informacjach z LP i zbieraninie wydruków. Nie starczyło czasu żeby się przygotować jakoś porządnie do wyjazdu więc nawet do końca nie wiedziałem gdzie wysiąść z autobusu. Na szczęście udało mi się zlokalizować kilka punktów po drodze i określić nasze położenie na mapie. Udało się wysiąść przy deptaku Arystotelesa. Jako że nie było planu, więc udaliśmy się do księgarni i kupiliśmy porządną mapę Salonik. Następnie kawa i kanapka, a siedząc przy stoliku zaczęliśmy układać plan działania. Ostatecznie najlepszą opcją okazał się "City Walk" z LP. Przenieśliśmy jednak punkty z mapki LP na naszą dużą mapę i wyruszyliśmy na zwiedzanie.

Startujemy na deptaku Arystotelesa:





Skierowaliśmy się w stronę dzielnicy Ladadika. W wąskich uliczkach kafejki, bary i restauracje jeszcze się nie obudziły:



Dzielnica Ladadika słynie z tego że kiedyś były tam małe tłoczarnie oliwy, a dziś w większości przerobiono je na restauracje:





Następnie zawróciliśmy w stronę centrum i odwiedziliśmy Modiano Market:



Albo piątek był kiepskim dniem na targ, albo zła godzina bo dość pusto było.

Z targu udaliśmy się do Bay Haman, czyli dawnej tureckiej łaźni:





W okolicy był również kościół Hagia Sofia, wzorowany na Stambulskim:





Z kościoła udaliśmy się do chyba najsłynniejszego punktu w Salonikach, czyli białej wieży:





Widok z wieży na port i nabrzeże:



Z wieży po krótkim odpoczynku udaliśmy się do Pałac Galeriusza:





Tuż obok jest Łuk Galeriusza:



A kolejną przecznicę na północ mamy Rotundę Galeriusza:





Następnym punktem wg LP miał być Ataturk's Hause umiejscowiony w konsulacie Turcji, ale okazało się że jest tam tylko płot z drutem kolczastym i policja więc nie dało się zrobić nawet zdjęcia.

Udaliśmy się więc do kościoła Agios Dimitros:



a jedną przecznicę dalej znaleźliśmy Yeni Haman, czyli odrestaurowaną łaźnię turecką z XVII wieku:



Po ciągłej wspinaczce na północ ruszyliśmy z powrotem na południe i dotarliśmy do Rzymskiej Agory:







Zwiedzenie tych punktów zajęło nam nieco ponad 4 godziny, ciągłego chodzenia. W związku z tym że nie mięliśmy już siły na wspinaczkę na wzgórze z tarasem widokowym na północy miasta, a czasu dość sporo zrobiliśmy sobie godzinną przerwę i poszliśmy na greckie piwo. Zregenerowani wybraliśmy się na nabrzeże. Z pod Białej Wieży wypływają statki wycieczkowe po zatoce:



Żona znalazła w którymś z przypadkowych wydruków z przewodników i stron internetowych, które zabraliśmy z Polski, że jest tu gdzieś pomnik Aleksandra Wielkiego. Nie mięliśmy go na żadnej mapie, ale udało się znaleźć połączenie Wi-Fi na tablecie i określiliśmy nazwę ulicy. W ten oto sposób znaleźliśmy wielki pomnik Wielkiego Aleksandra:





Postanowiliśmy wrócić do centrum w poszukiwaniu kolacji. Przechodziliśmy przez uliczkę pełną knajpek i próbowaliśmy odtworzyć w pamięci gdzie to było. Po drodze znaleźliśmy koty grzejące się na słońcu Pałacu Galeriusza:



W końcu udało się znaleźć deptak z knajpkami i musakę na którą mięliśmy szczególną ochotę:



Po kolacji zaczęliśmy szukać przystanku na powrotny autobus. Okazało się że pod pomnikiem Arystotelesa autobus się nie zatrzymuje, musieliśmy iść pod Białą Wieżę. Odlot mieliśmy o 22.05, na przystanku byliśmy o 19.40. Nowoczesny wyświetlacz poinformował, że autobus przyjedzie za 18 minut. Kiedy zegar zszedł do 11 minut, zawiesił się i po jakimś czasie autobus wypadł i pojawiły się 23 minuty. Czas się normalnie przewijał ale w okolicy 13 minut znów zawiecha. Zrobiła się 20.30 i dość niebezpiecznie uciekał czas. Spytałem się Greka z walizką, czy też jedzie na lotnisko i czy wie co się dzieje z autobusem. Właśnie skończył rozmawiać przez telefon i powiedział że ulice są zakorkowane i autobus nie może przejechać. Jakaś pani zaproponowała że się zrzucimy na wspólną taksówkę. Zobaczyliśmy że nigdzie nie ma wolnych taksówek, a na ulicy stoi pełno ludzi zatrzymujących jadące taksówki. Zrobiliśmy to samo. Pani która chciała się zrzucić złapała jakąś taksówkę gdzie było miejsce dla niej i jej córki, my nadal łapaliśmy. Udało nam się złapać taksówkę ze starszym Grekiem jako pasażerem, który wysiadał po drodze. Zabraliśmy jeszcze jednego Polaka, który podróżował samotnie. Z rozmowy z taksówkarzem dowiedziałem się że są w Salonkach targi Expo i przyjechał premier dlatego wiele ulic jest zamknięte. Dotarliśmy na lotnisko o 21 więc udało się na spokojnie przejść przez kontrolę bezpieczeństwa

ciąg dalszy nastąpi w najbliższych dniach, bo dzisiaj już nie mam siły :)Dzień 6:

Z Salonik wróciliśmy do hotelu jakoś przed 1 w nocy, a muszę przyznać że mięliśmy szczęście bo był weekend i metro jeździło nieco dłużej niż do północy. Następne dni to same wyjazdy, ale na dziś zaplanowaliśmy Korynt ze względu że był najbliżej i można było względnie pospać bo jechaliśmy o 9.30 autobusem KTEL Korintos z dworca Kiffissia. Autobus miejski na dworzec odjeżdżał spod samego hotelu... ale w odwrotnym kierunku. Na szczęście mięliśmy zapas czasu, a autobus jechał na pętlę na Omonię więc uznaliśmy że zamiast szukać w tych uliczkach przystanku we właściwym kierunku lepiej skoczyć na pętle. Po dotarciu na dworzec kupiliśmy bilety, zjedliśmy szybkie śniadanie w bufecie dworcowym. W autobusie spałem jak niemowlak, obudziłem się dopiero jak przekraczaliśmy kanał koryncki. Niestety nie dopytałem gdzie mamy wysiąść bo myślałem że dworzec autobusowy w Koryncie będzie ostatnim przystankiem. Okazało się że autobus tylko przystanął na głównej drodze koło dworca i pojechał dalej do miasta, a w zasadzie jeszcze dalej. Po jakimś czasie naszły mnie wątpliwości i spytałem kierowcy gdzie mam wysiąść żeby dostać się na dworzec KTEL w Koryncie. Nie tęgą miałem minę jak się dowiedziałem że już jesteśmy dawno w innej miejscowości. Pan nas wypuścił na następnym przystanku i powiedział że mamy iść na drugą stronę, bo za chwilę będzie autobus powrotny. Krzyknął też coś po grecku do kogoś w kawiarni, kto okazał się sprzedawcą biletów, bo uwaga w Grecji przystanki autobusowe w mniejszych miasteczkach są w kawiarniach :) Pan bileter nie umiał po angielsku (druga osoba spotkana podczas całego pobytu w Grecji, był jeszcze kioskarz w Salonikach), ale szybko sobie poradził prosząc jakąś nastolatkę z przystanku o tłumaczenie. Był na tyle miły że pozwolił nam gratis jechać z powrotem do Koryntu. Tym razem już dopytałem że mamy wysiąść na ostatnim przystanku. Po podróży z przygodami w końcu znaleźliśmy się na dworcu w Koryncie skąd mięliśmy autobus do Starożytnego Koryntu oddalonego o 8 km od miasteczka. Autobus jeździ co godzinę, ale udało nam się że czekaliśmy tylko 5 minut. Nauczony doświadczeniem wypytałem kierowcę gdzie mamy wysiąść i dał nam znać jak dojechaliśmy.

Ruiny same w sobie cieszyły się zdecydowanie najmniejszą popularnością z pośród wszystkich które odwiedziliśmy, a szkoda bo mają swój urok.

Na pierwszym planie jest świątynia nieznanego przeznaczenia o roboczej nazwie Temple C (podejrzewa się że była to świątynia Hery):



Główną atrakcją tego stanowiska archeologicznego jest świątynia Apolla:





Z niektórych budynków zostały ledwie kolumny:





Większość posągów przeniesiono do muzeum, ale kilka zostało wśród murów:



Cały teren jest dość rozległy:



W niektórych miejscach widać jak mocno to wszystko zostało zasypane przez te lata:







Niektóre wejścia do budynków całkiem nieźle się zachowały: